Ondanks dat niet iedereen fit was, Bas ziek en Stefan pijntjes, was het voornemen om met meer beleving niet aan dovemans oren gericht. Vanaf minuut één waren de voetballende intenties op het kunstgras gewoon prima. Er was rust aan de bal, er werd op tijd omgeschakeld en met verzorgd voetbal werd de aanval gezocht. Misschien hadden we wel een voorsprong verdiend, maar die kwam er niet. Bram wilde 2x te gehaast afronden waardoor het schot te onzorgvuldig was, en er dus niet gescoord werd. Dit deed Warnsveld wel.
Een terecht toegekende vrije trap, André onderbrak een aanval dmv een overtreding, werd strak in de hoek geschoten. Voor rust kregen we nog een tegentreffer te verwerken. We verdedigden met nét te veel ruimte in de rug waarna onze verdedigers op snelheid werden geklopt. Er was geen onvrede in de kleedkamer. Iedereen zat lekker in de wedstrijd en we hadden het geloof dat áls we zouden scoren er nog wel wat mogelijk was. Dit verliep eigenlijk uitstekend, behalve dat we niet snel scoorden, en daar hadden we wel de mogelijkheden voor.
Na een uur spelen leek Bart de gelijkmaker binnen te koppen maar hij raakte de bal wat ongelukkig en kopte deze terug. Loggie kon er net niet bij en zo werd weer een aanval afgeslagen. Er werd direct om verzorging geschreeuwd want Bart was blijven liggen. Even dachten we dat hij met zijn hoofd tegen de pal was geknald maar dat was niet het geval. De fysiotherapeut in opleiding had zelf de diagnose al getrokken, schouder uit de kom !! Dit had dermate veel impact, en ook Bart kon natuurlijk niet direct van het veld af dat werd besloten om de wedstrijd met deze stand te beëindigen. Hier had de scheidsrechter en de tegenstander alle begrip voor. In het ziekenhuis is de schouder geheel onder narcose terug gezet.
Er is op dit moment nog niet veel meer duidelijk, maar dat Bart de topscoorders trofee dit jaar wel op zijn buik kan schrijven is duidelijk.