Vorden en DCS hebben gisteren met 0-0 gelijk gespeeld en met een dergelijke uitslag ben je geneigd om termen als ‘saai’, ‘matig’ en ‘amusementswaarde nul’ te gebruiken, maar niets is minder waar. Beide ploegen legden gisteren een aantrekkelijke pot op de (kunst)grasmat, waarin er ‘open’ werd gespeeld, met veel tempo werd aangevallen en eigenlijk ontbraken alleen de doelpunten om te spreken van een ‘sprankelende pot voetbal’. Het gelijke spel was uiteindelijk wel verdiend, ook gezien de beide keren dat het houtwerk werd geraakt en de verdeling van het aantal echte kansen, al moest keeper Robin Verstege van Vorden wel vaker in actie komen als zijn collega uit Zevenaar.
Vorden 1 miste gisteren alleen de geblesseerde Gijs van der Veen en trad dus aan met vijf reservespelers, namelijk Wiebe de Jong, Kris Koning, Frank Hiddink, Sven Mulder en Esli Lindenschot. De basiself bestond deze middag in Zevenaar uit Robin Verstege; Bart Stokman, Bas Abbink, Bas Kortstee en Niels Rondeel; Luuk Smit, Koen Oosterhuis, Roy Böhmer; Sam Abbink, Daan Horstman en Ate Barendsen. De oplettende lezer ziet in de basisopstelling het leesteken ‘;’ ter afscheiding van de linies staan en zoals u dan ziet zou Vorden 1 met een 4-3-3 opstelling hebben gespeeld. Dit was in de praktijk echter niet het geval want ‘rechtsbuiten’ Sam Abbink liet zich telkens inzakken als rechtshalf en ‘duwde’ zodoende Luuk Smit naar het midden en Roy Böhmer meer naar de linkshalf toe. Daan Horstman en Ate Barendsen bleven de twee overgebleven frontsoldaten en konden dus ook niet voorkomen dat in de opbouw van DCS de beide backs telkens vrij stonden en met cross-passes in balbezit werden gebracht. Vorden liep dus de eerste 20 minuten achter de feiten aan en liet het initiatief over aan DCS. In deze fase was DCS wel dreigend en snel voorin maar miste de finesse in de laatste fase om echte kansen af te dwingen. Halverwege de 1e helft nam Vorden het initiatief meer over en kwam de wedstrijd in evenwicht, maar ook bij Vorden was hetzelfde laken een pak want ook veelbelovend opgezette aanvallen vanuit het middenveld werden niet omgezet in echte kansen omdat de eindpass niet aankwam, de aanname van de voorwaartsen net niet goed genoeg was of de afronding te pover.
Na de rust was de wedstrijd helemaal in evenwicht en golfde het spel werkelijk op en neer en van links naar rechts en andersom. Telkens als één van de ploegen de slag op het middenveld won, ontstond er zodanig ruimte dat je of op het puntje van de stoel ging zitten (aanvallende partij) of je adem inhield (verdedigende partij), want telkens kwamen er prima mogelijkheden uit voort om die hatelijke nul van het scorebord te halen. DCS had in eerste instantie de beste mogelijkheden, maar keeper Robin Verstege speelde wederom een uitstekende wedstrijd. Vanaf de 60e minuut kwam ook Vorden een paar keer goed door en kreeg het door Ate Barendsen (twee keer) erg goede kansen op de openingstreffer, maar ook hier speelde de keeper een hoofdrol, door zich bij de eerste poging van Ate tijdig ‘breed te maken’ toen de vordense spits alleen voor zijn neus verscheen van 15 meter afstand.
In het laatste kwartier werd ook nog eens door beide partijen het ‘houtwerk’ geraakt. In de 75e minuut kwam Roy Böhmer op de achterlijn (?) aan de linkerkant goed door en schoot uit een schier onmogelijke hoek nog heel knap raak, alleen kwam de bal op de binnenkant van de paal en rolde zodoende voor het doel langs en achter de reeds verslagen doelman. Bij de 2e paal stond Luuk Smit klaar om de bal zo in te tikken, maar deze kans leek makkelijker dan het voor velen leek, want het leder kwam zeer onverwachts voor zijn voeten en tevens kwam hij met z’n passen niet helemaal uit waardoor de bal tergend langzaam aan de verkeerde kant van de paal over de achterlijn rolde. Aan de andere zijde kwam DCS er in de 80e minuut aan de (voor hun) linkerkant goed door heen en zette zij met een cross-pass de rechtsbuiten alleen voor de keeper. Deze passeerde Robin Verstege met een strakke schuiver, maar zag tot zijn afgrijzen de bal tegen de paal weer het veld in stuiteren.
Het bleef zodoende 0-0 in een overigens nogal hectisch slotkwartiertje, waarbij de conditioneel zeer sterke scheidsrechter (hij liep werkelijk 90 minuten lang keurig van 16 naar 16 meter in een wedstrijd met een hoog tempo) zich jammer genoeg iets teveel van de ‘pietlutterige kant’ liet zien. Tot twee keer toe vergiste hij zich bij een duel van onze rechtsback Bart Stokman en gaf geheel ten onrechte een vrije trap aan DCS. In beide gevallen veerde de gehele dug-out van Vorden op om hun ongenoegen in de eerste emotie te laten gelden. De eerste keer kreeg Manfred Graven hiervoor geel en omdat sinds dit seizoen de regel geldt dat ook trainers en begeleiders op de bank een rode kaart mogen krijgen, kreeg Manfred bij de tweede fout van de scheidsrechter deze kleur prent terwijl het een speler was die wat riep tegen de leidsman. Zodoende waren er maar liefst 5 gele kaarten (waaronder één voor de trainer) en een rode kaart (ook voor de trainer) voor Vorden en één voor DCS … een belachelijk aantal kaarten voor een heerlijke voetbalpot tussen twee ploegen die symbool staan voor 2I van dit jaar: Ploegen zijn allemaal aan elkaar gewaagd en iedereen kan van iedereen winnen!
