AZC Vr1 – Vorden Vr1 – stond op het programma. AZC staat in de middenmoot en op papier moet je dan natuurlijk eigenlijk wel winnen. De voorbereidingen waren allemaal wat anders aangezien ‘s middags de heren van AZC1 en Vorden 1 ook tegen elkaar op het programma gepland stonden, waren er bij ons veel die alvast voor een lekkere versnapering na die wedstrijd met de trein naar Zutphen afgereisd waren. Hierom na een hartelijk ontvangst met een lekker bakkie koffie de wedstrijdbespreking in de kleedkamer bij AZC gedaan. De boodschap was makkelijk spelen, laat die bal rondgaan en hou geduld, ga niet met zijn allen te geforceerd achter dat doelpunt aan. samengevat: zorg dat je plezier hebt in de wedstrijd. Eigenlijk deden we dit best goed, maar wat er nog wel te veel gebeurde was dat AZC veel 2e ballen op het middenveld kreeg en ze meestal de bal naar hun linksvoor speelden waar Barbara het goed deed maar wel de handen vol had. Ze stond deze keer telkens wel goed aan de binnenkant gepositioneerd maar net te ver van haar tegenstander af, want het beste is dat je haar direct bij de aanname onder druk kan zetten. Na wat coaching hierop ging het een stuk beter en had Barbara haar redelijk onder controle. Hierna gingen we als team ook wat lekkerder voetballen en kwamen we steeds vaker met een goede opbouw op de helft van de tegenstander. Waar Dione op de rechtsvoor ook steeds beter haar draai begon te vinden en een paar mooie voorzetten verzorgde en op links waar Els en Noa elkaar beter begonnen te vinden en ook daar steeds meer dreiging vanaf kwam was het telkens toch net niet, die laatste ballen waren te vaak net niet nauwkeurig genoeg en er ontbrak ook wat geluk hierbij. Maar ja, dit is dus waarom je zegt dat je geduld moet hebben. Blijf in de organisatie spelen en laat de bal het meeste werk doen. Met wel de wetenschap dat je je constant moet blijven aanbieden en dus moet blijven werken voor je team. Waar eigenlijk (we zullen het nooit meer weten) misschien wel de beste mogelijkheid om zeep werd geholpen door een foute beslissing van de scheidsrechter waar Noa de diepte in werd gestuurd en op het moment van spelen nog wel 4 á 5 meter voor de middellijn was werd er toch gevlagd en gefloten voor buitenspel. Helaas gebeuren deze dingen tot grote onvrede van iedereen die voetbalt voor de hobby. Maar ja, rug rechten en door, dat was wat er moest gebeuren. Dit deden we goed, achterin werden we steeds zekerder waar Britt echt werkelijk alle duels won en haar tegenstander kansloos liet, kwam het gevaar nog met een paar speldenprikjes van de inschuivende laatste man in combinatie met hun linksvoor wat gewoon een technisch goede en slimme speelster was. Maar al met al, weinig wegegeven en wel een aantal kansen gecreëerd. De ruststand bleef 0-0 en dus moesten we toch net even wat meer van onszelf gaan eisen. Iets meer lef erin en dus iets meer en vaker op het juiste moment voor je tegenstander gaan staan. Waarin Amber die sowieso al lekker speelde echt hierin het voorbeeld gaf, ze werkte zich helemaal leeg en was bij iedere 2e bal aanwezig. Dit resulteerde al snel in een nog groter veldoverwicht en konden we steeds meer de muur van AZC proberen te doorbreken. Het was na al een paar keer dat we al bijna stonden te juichen maar de bal er toch niet in ging. Het spreekwoordelijke hobbeltje was wel een paar keer de spelbreker. Uiteindelijk was het Joanne die de 0-1 op het scorebord zette door een lekker pegel erin te schieten vanaf een meter of 20 vanaf de goal. Dit was ook meteen de genadeklap want AZC had niet meer het vermogen, ondanks dat ze het nog wel probeerden om het ons nog heel lastig te maken. Bij ons was de boodschap om vooruit te blijven spelen en dus voor de 0-2 te spelen. Dit deden we redelijk tot goed en gelukkig was het uiteindelijk Dione die een kadootje uitpakte die ze in de voeten gespeeld kreeg en direct de bal in de korte hoek schoot en hiermee ook haar echte come-back verzilverde. Want we hebben eindelijk weer de oude Dione gezien die gretig en lekker agressief de duels aangaat en met prachtige voorzetten probeerde de spitsen te bedienen. Waar Vera nog even in was gevallen voor Lynn in de spits de bal nog een keer prachtig op de lat schoot van grote afstand was de wedstrijd wel gespeeld. Maar nu zijn we er nog 1 vergeten die de 2e helft zeer belangrijk was, Samantha viel de tweede helft in voor Barbara en dus op een lastige positie. Maar dit deed ze voortreffelijk en na een lange periode van blessures en daarna veel verhinderd door werk en studie dus ook Samantha weer helemaal terug en erbij is. Dit zijn de positieve dingen waar een team weer van groeit. Nu Mette ook weer meetraint lijkt het erop dat we dus weer nagenoeg helemaal compleet zijn en dus klaar zijn voor een hopelijk mooi einde van het seizoen.