Vorden 1 heeft zondagmiddag een onvoldoende behaald in haar tweede thuiswedstrijd van het seizoen. Waar het elftal normaal gesproken de laatste 8 seizoenen in de 2e klas 80% kans heeft op een resultaat tijdens een thuiswedstrijd, werd er gisteren een ruime nederlaag geleden. De ruststand was nog 0-0 en de betere mogelijkheden waren op dat moment voor de geel-zwarten geweest. In de tweede helft liep de ploeg van hoofdtrainer Klaas Vermeulen echter vanaf de 48e minuut achter de feiten aan en kon de 0-1 tussenstand niet meer keren. Zelfs een gelijkspel, wat uiteindelijk ondanks het matige veldspel, net als vorige week tegen DCS, dan nog het maximale resultaat zou zijn, kwam er dit keer ook niet uit. Integendeel, want door twee messcherpe aanvallen kon Westervoort zelfs uitlopen naar 0-3 en konden met een erg goed gevoel snel terug naar de Liemers om nog een paar pilsjes te nemen op het kermisterrein.
Vorden 1 begon met 1 wijziging t.o.v. de ‘normale’ opstelling waarin het de laatste weken telkens speelt, want Luuk Smit had een plek veroverd op het middenveld ten koste van Kris Koning. De gehele opstelling was als volgt : Robin Verstege – Bart Stokman, Bas Kortstee, Bram Garritsen, Dion Besselink – Luuk Smit, Sven Mulder, Koen Oosterhuis – Jurre Heij, Gijs van der Veen, Sander Visschers. Op de bank zaten deze middag bij aanvang van de wedstrijd Sam Abbink, Niek Spiegelenberg, Kris Koning, Niels Rondeel en Jacco Kettelerij en de keeper van de JO19-1, Quinten Eigenraam, stond als reserve-keeper op papier.
Het was vanaf het eerste fluitsignaal een moeizame wedstrijd voor Vorden in balbezit. Niet dat er sprake was van een off-day of dat er geen inzet, passie en strijd aanwezig was, integendeel, maar er ging teveel mis om te spreken van een overtuigend veldspel en dwingende aanvallen. Zo speelden ‘de nummers 6 en 8’ op het middenveld, Luuk Smit en Sven Mulder, een ongelukkige wedstrijd. Passjes die net niet aan kwamen, aannames die te vaak hersteld moesten worden en ongelukkige keuzes in de voorwaartse oplossingen. Het aanvalsspel stroopte daarom enorm en de voorwaartsen konden niet genoeg in stelling gebracht worden. En wanneer de voorhoede niet aan het werk gezet wordt of dat zij te weinig kunnen afdwingen, dan is er al gauw sprake van een matige wedstrijd. Toch waren er in de 1e helft wel een aantal mogelijkheden om op voorsprong te komen, maar niet in de vorm van uitgespeelde kansen. Één keer werd Sander Visschers in stelling gebracht en draaide hij aan de rechterkant op zijn typerende wijze prima weg van zijn direct tegenstander. Hij kwam zodoende op snelheid richting zijn tegenstander af en passeerde deze buitenom op randje zestien. Schuin aangekomen in het doelmond schoot hij daarna strak in de verre hoek, maar zijn inzet ging net voorlangs. Ook lukte het Jurre Heij één keer om aan de linkerkant buitenom te passeren, maar zijn voorzet met links kwam bij de eerste paal in de handen van de keeper.
Vorden kwam in dezelfde opstelling de tweede helft het veld op en de ietwat minder aantal supporters (i.v.m. Bokbierdag) achter het doel bij de kantine gingen er goed voor zitten, want dit moest gewoon de tweede overwinning worden van het seizoen, helemaal gezien de thuisreputatie van het 1e elftal. Maar het ging direct al mis, want in de 48e minuut kwam door een prima loopactie van het spitsenduo van Westervoort de uitploeg op een 0-1 voorsprong. Tot overmaat van ramp viel Sander Visschers ook nog eens uit met een fikse enkelblessure en daarmee verdween de meest dreigende voorhoedespeler van Vorden van het strijdtoneel. Met zijn vervanger Niek Spiegelenberg in het veld, ging Vorden 1 op jacht naar de gelijkmaker, maar het kwam maar niet echt ‘los’. Niek, afkomstig uit de JO19-1 en als eerstejaars senior zich prima aan het ontwikkelen, trok automatisch iets meer naar binnen, omdat hij van nature geen buitenspeler is. In principe zou dit voor Bart Stokman als opkomende rechtsback veel mogelijkheden bieden om in de ontstane ruimte te duiken, maar dat kwam deze middag niet veel voor. Het spel stokte gewoon, teveel spelers zaten aanvallend en aan de bal niet goed en onvoldoende in de wedstrijd en het lukte dus niet of nauwelijks om de voorhoedespelers aan te spelen. Het werd dus veel duelvoetbal met veel ‘hoge’ en ‘lange’ ballen op de spitsen, maar waar Gijs van der Veen in de thuiswedstrijd tegen VVG’25 nog uitblonk door dit soort duels veelal te winnen en daarmee als een aanspeel- en rustpunt te fungeren, lukte het hem deze middag niet om deze rol op zich te nemen. Ook de aanvallende middenvelder bij Vorden 1 wie tegen VVG’25 nog twee keer scoorde, Koen Oosterhuis, lukte het deze middag niet om wederom als uitblinker te fungeren.
Wanneer je als team in de gaten hebt dat je niet in je normale ritme komt, dan moet je simpelweg het maximale eruit proberen te halen door simpelweg de kortste weg naar succes te hanteren. Dat was voor Vorden 1 gisterenmiddag een gelijkspel forceren door middel van een ‘dood moment’ of een ‘opportunistische bal in de zestien’. Het lukte dan ook om, zeker na het inbrengen van Niels Rondeel voor Jurre Heij aan de linkerkant, om een aantal voorzetten en corners af te dwingen. Éën keer kwam hier ook een gevaarlijke scrimmage uit voort en één keer bracht de sterk invallende Niels Rondeel met een steekbal Koen Oosterhuis nog in stelling (zie foto hieronder), maar schuin alleen voor de keeper schoot Koen tegen de doelman op en tevens werd hij daarna ook nog afgevlagd voor buitenspel. Inmiddels waren de eindstanden bekend van de om 14.00 uur gespeelde wedstrijden en aangezien er maar liefst 3 wedstrijden in een gelijkspel waren geëindigd, was dit voor de thuisploeg nog meer reden om aan te gaan vallen en op jacht te gaan naar de gelijkmaker. Sam Abbink en Kris Koning vielen nog in en op een gegeven moment werd Bram Garritsen ook richting de spits gedirigeerd. Maar in plaats van kansen te krijgen voor de 1-1 sloeg Westervoort in de laatste 10 minuten keihard toe.
Met twee uitstekende en messcherpe aanvallen werd doelman Robin Verstege kansloos verslagen en zelfs met de 0-3 stand, kon Westervoort nog twee keer toeslaan, maar gelukkig voor Vorden mislukte dit in beide gevallen. Het 1e elftal droop van het veld af richting de kleedkamers en waar normaal gesproken de ploeg in de regel met drie punten of een gelijkspel de ‘high-fives’ en complimenten in ontvangst neemt, waren er nu alleen maar bedrukte gezichten, die zo snel mogelijk de kleedkamer op zochten.
