In de 68e minuut kreeg Vorden 1 gisterenmiddag een vrije trap op zo’n 40 meter van het doel aan de linkerkant van het veld. Het was zo’n vrije trap waarbij Vorden niet goed wist of het nou moest ‘poepen of pissen’ en eigenlijk stonden alleen Gijs van der Veen en Frank Hiddink in de frontlinie om de eventuele lange bal te verwerken. Nick Ziggers stond buiten de zestien, Rahem Pabai hield aan de rechterkant het veld een beetje breed en ook links had Niels Rondeel niet veel behoefte om heel diep te gaan staan. Sam Abbink stond achter de bal en gaf ineens een hoofdknikje aan Kris Koning met de mededeling om vanaf een meter of 25 van het doel diep te gaan en de ruimte te zoeken achter de op de 16-meterlijn geposteerde verdediging van DIO. De bal werd heerlijk met de wreef genomen, viel over de laatste linie van DIO en precies in de loop van de sprintende Kris Koning. Deze op zondag 22 jaar geworden middenvelder en sterkhouder in het vordense elftal nam de bal ineens op de slof en schoot het leder in de korte hoek snoeihard en half hoog binnen. Een geweldig doelpunt waarmee hij Remmert Verbrugge met zijn treffer thuis tegen WSV voorbij streefde in het klassement ‘Doelpunt van het Jaar’.
Het was op zich een verdiende voorsprong, alleen moest het ook wel op deze manier gebeuren bij het 1e elftal gisterenmiddag, want ondanks het feit dat men over het geheel de betere ploeg was, waren er niet of nauwelijks uitgespeelde kansen en was het dus wachten en hopen op een onverwachtse ingeving van ‘één der geel-zwarten’. Nog geen vijf minuten later kreeg Vorden 1 een cornerbal aan de linkerkant te nemen en nadat Gijs van der Veen deze met veel gevoel voor het doel bracht, was het Niels Rondeel die de 0-2 binnen kopte. De wedstrijd werd dus beslist door de twee maatjes Kris en Niels, wie samen met de 20-jarige Nick Ziggers en de 23-jarige Luuk Smit (gisteren geblesseerd) en Sven Mulder de jonge garde vertegenwoordigd in het elftal van trainer Wouter Schouten. Het elftal begon onverwachts met een gewijzigde opstelling omdat Bas Kortstee tijdens de warming-up het niet aandurfde om te starten. Ook Bas Abbink bleek niet ‘okselfris’ en dus startte Vorden 1 met de weer terug gekeerde Sven Mulder, na vijf geschorste wedstrijden, in de basis, samen met Robin Verstege (k), Bart Stokman en Niels Rondeel, Rahem Pabai, Kris Koning, Sam Abbink en Daan Horstman, Nick Ziggers, Gijs van der Veen en Frank Hiddink.
Vorden 1 startte goed en was het eerste half uur de bovenliggende partij. DIO werd terug gedrongen op eigen helft en het veldspel was alleraardigst en vooral het inspelen van Gijs en Frank, het door bewegen van Nick en Kris, de inspeelpassen van Sam Abbink en de aanvallende intenties van Rahem Pabai maar vooral Daan Horstman aan beide zijkanten, zorgde voor veel dreiging en gevaarlijk ogende aanvallen. Echter bleven de 100% kansen uit en waren hooguit een aantal gevaarlijke doelpogingen te ontwaren en dus bleef de stand 0-0. Zo na een half uur kantelde de wedstrijd een beetje en dat kwam voornamelijk omdat Vorden voorin de druk niet goed op de achterhoede van DIO kon houden. Een taak van de voorhoede is niet om perse een bal te veroveren tijdens het af- en opjagen van de verdediging, maar dient in ieder geval ervoor te zorgen dat er niet gericht en ongestoord ingespeeld kan worden naar de voorwaartsen. ‘De inspeelpass eruit halen’ of zorgen dat de inspeelpass een trap naar voren wordt, dat is al winst die je pakt bij het afjagen, maar dat gebeurde niet voldoende meer bij Vorden. Vaak is het een kwestie van een paar meter en/of een paar seconden eerder in beweging komen, net iets eerder sprinten naar de man met bal en vooral net iets slimmer druk zetten (dus niet volledig uitgekapt worden) om zodoende die druk op de opbouw te houden. Nick Ziggers, Frank Hiddink en Gijs van der Veen lieten dit het laatste kwartier na en dat zorgde vooral via de sterk spelende linksback bij DIO dat de thuisclub ook ineens aanvallend een rol van betekenis ging spelen. Twee keer was de linksbuiten gevaarlijk in het zestienmeter gebied en twee keer werd er vanaf de rechterkant naar binnen getrokken om vervolgens op doel te schieten vanaf de zestienmeterlijn. In alle vier gevallen bleef Robin ongeslagen en dat hield dus in dat beide ploegen met een 0-0 stand gingen rusten.
Na de rust bleef hetzelfde spelbeeld in takt als het laatste kwartier van de eerste helft, waarbij in dit geval ook Vorden 1 weer een aantal keren gevaarlijk op de helft van DIO kwam te spelen. De wedstrijd was dus redelijk in evenwicht waarbij DIO niet alleen de iets mindere ploeg qua veldspel was deze middag, maar zichzelf ook volledig uit de wedstrijd speelde door constant verbaal in gevecht te gaan met de op zich juiste beslissingen nemende, maar veel te nadrukkelijk aanwezige scheidsrechter. Het werd een wedstrijd op zich die de thuisclub speelde, want werkelijk om de vijf minuten was er wel weer een incident met de scheidsrechter, die uiteindelijk ogenschijnlijk ook erg druk was met DIO en daarmee zich de ergernis van de gehele rood-witte brigade op de hals haalde. Niet voldoende afstand met een ingooi, reserve-spelers die niet het juiste shirtje aan hadden, bidons die niet binnen de lijnen voor de dug-out waren opgesteld, commentaar op beslissingen die in de 2e helft direct werden bestraft met een vrije trap tegen en de leider of assistent-trainer met een rode kaart achter de omheining werd gestuurd wegens commentaar op de leiding. Het is maar een greep uit de vele (en dus irritatie opwekkende) beslissingen van de scheidsrechter, waar op zich geen speld tussen te krijgen was, maar aangezien het allemaal in het nadeel was van DIO, verloor de thuisclub dus daarmee steeds meer de grip op de wedstrijd.
Na de 2-0 werden Gijs van der Veen en Daan Horstman gewisseld voor Musa Dagdelen en Werner Rondeel en toen de stoere voorstopper in de spits ging spelen bij DIO kwam ook Bas Abbink er nog ff in voor de laatste 10 minuten. Vorden kwam natuurlijk onder druk te staan, maar onder leiding van de uitblinkende Sven Mulder bleef de achterhoede overeind. Het was niet altijd goed en vooral de beide keren dat er gevaarlijk op doel werd geschoten, nadat er in de voorfase niet voldoende druk gehouden werd op de lopende en met de bal passerende mensen van DIO, kwam Vorden een paar keer goed weg. In blessuretijd werd het zelfs nog 1-2, maar uiteindelijk kon Vorden na 94 minuten haar 8e overwinningen in 20 wedstrijden bijschrijven en zag zichzelf na een paar opvallende uitslagen stijgen van de 10e naar de 7e plaats.
Komende zondag speelt Vorden uit tegen de nummer twee WSV uit Apeldoorn. De ploeg waartegen wij in de 2e speelronde van deze competitie, tijdens de opening van het BSV-plein en kunstgrasveld, met maar liefst 4-1 wonnen door o.a. een wonderschone treffer van Remmert Verbrugge. Dit doelpunt werd gisterenmiddag echter overtroffen door de goal van Kris Koning, wie daarmee zichzelf en de ploeg een fraai cadeau gaf op zijn 22e verjaardag.
Musa Dagdelen in actie tijdens de eveneens gewonnen ‘heenwedstrijd’ van Vorden 1 tegen DIO, eind februari van dit jaar.
