In de ochtenduren, direct na afloop van de wedstrijd op het hoofdveld van het 2e elftal, werd duidelijk dat er smiddags, door de enorme regenval, bij het 1e niet meer op dit veld gespeeld kon worden. De wedstrijd werd verplaatst naar het kunstgrasveld, dat samen met het BSV-plein om 13.00 uur officieel geopend werd, en dat bleek achteraf een prima keuze te zijn geweest. Tegen de verhouding kreeg tegenstander WSV namelijk in de 2e helft een lesje in efficiëntie, want na een 0-0 ruststand was werkelijke (bijna) iedere aanval een doelpunt. Gijs van der Veen kopte een vrije trap binnen in de 65e minuut en nog geen vijf minuten later zorgde Remmert Verbrugge voor het hoogtepunt van de middag door een voorzet van Nick Ziggers uiterst beheerst maar wel doeltreffend af te ronden. De wedstrijd stond op de kop en ondanks het hogere percentage balbezit van WSV was het v.v. Vorden dat met iedere aanval gevaar stichtte en zelfs nog de 3-0 op het scorebord bracht. Na een leep balletje van Remmert kwam de ingevallen spits Frank Hiddink schuin alleen voor de keeper en met een ziedend schot zijn 99e doelpunt (!) in het 1e elftal maakte. Keeper Robin Verstege, die zijn 250e wedstrijd voor het 1e elftal van v.v. Vorden speelde, moest toch nog een tegentreffer incasseren door een penalty in de 85e minuut. Toch was het slotakkoord weer voor de thuisclub en invaller Musa Dagdelen was dit keer het middelpunt van een feestje, want hij zorgde met de 4-1 voor een geweldige jubelstemming en dat was een prima inleiding voor het feest in de kantine na afloop van de wedstrijd.
Het was wel heel toevallig, dat juist op het moment dat het nieuwe kunstgrasveld officieel werd geopend, het zijn functie ook direct liet gelden. Door de aanhoudende regenval in de nachtelijke uren, maar ook nog in de ochtend , was het hoofdveld onbespeelbaar geworden en moest er dus uitgeweken worden naar het kunstgrasveld. In eerste instantie werd direct geopperd dat dit wel eens in het voordeel kon zijn van WSV, de tegenstander uit Apeldoorn, omdat zij op het fraaie complex naast de Omnisporthal dat voorzien is van vier kunstgrasvelden dus alleen maar trainen en voetballen op deze ondergrond. Of het aan het kunstgrasveld lag of gewoon aan de prima basistechniek met dito spelopvatting, maar gisterenmiddag was inderdaad WSV de betere ploeg of in ieder geval ‘vastere’ ploeg. De uitermate fitte en atletische 11 spelers van WSV uit Apeldoorn domineerden vanaf het beginsignaal het wedstrijdbeeld. Uitermate gemakkelijk vonden zij elkaar in de opbouw en aanvalsopzet en vooral in de achterhoede en op het middenveld waren zij de betere ploeg. Wel moet gezegd worden dat het spel stokte rond de ‘zestien’ en Vorden daarom in de 1e helft geen grote kansen tegen kreeg. Die paar keer dat er toch een speler van WSV gevonden kon worden in het doelgebied voor Robin Verstege waren de drie verdedigers, Bart Stokman, Sven Mulder en met name Bas Kortstee er telkens met een sliding nog net op tijd bij om het gevaar te beteugelen. Vorden daarentegen speelde ook zeker niet onaardig en kon in het hoge tempo in de eerste helft op de momenten dat er balbezig werd gecreëerd ook zeker wel toekomen aan het positiespel achterin en enkele aanvalsopzetten via Koen Oosterhuis of Kris Koning vanuit het midden. Echter door de hoge druk en het ‘kort dekken’ werd Vorden al gauw gedwongen om (te) snel diepte te zoeken en hierin was de thuisclub niet altijd even gelukkig. De beide spitsen Gijs van der Veen en Remmert Verbrugge werden namelijk niet gevonden en zij konden alleen maar achter (te) diepe ballen aan lopen waarbij zij 9 van de 10 keer kansloos waren in de sprintduels. Het elftal van hoofdtrainer Wouter Schouten moest trouwens al na 20 minuten, net als vorige week bij het uitvallen van Dion Besselink, de opstelling wederom wijzigen, want met een vervelende liesblessure verliet nu Koen Oosterhuis het kunstgrasveld. Frank Hiddink kwam in het veld voor de wederom sterk spelende Koen Oosterhuis en daardoor ging Gijs van der Veen een plekje naar achteren (nummer ’10’) en ging Rik Schröer op zijn buurt op de plek van Koen spelen, naast Kris Koning. En deze wissels gingen zich in de 2e helft prima zowaar op een fraaie wijze uit betalen!
De rust werd dus met stand van 0-0 bereikt en Vorden had ook in het eerste kwartier van de 2e helft het mindere van het spel, want in tegenstelling tot de 1e helft waren de geel-zwarten nu ook in de momenten van balbezit onder de maat. Erg slordig spel, wild wegtrappen vanuit de achterhoede en veel duels die weliswaar wel vaak werden gewonnen maar geen balbezit opleverde. Een positieve uitzondering in deze fase van de wedstrijd was invaller Nick Ziggers, die in de rust was ingevallen voor de rechter ‘wingback’ Rahem Pabai en werkelijk met ieder balcontact iets goeds deed. Door de balvastheid maar tevens door de aanvallende (passeer) acties van Nick, kroop het 1e elftal uit haar schulp en creëerde op deze wijze ook een groter spelaandeel in balbezit. In de 60e minuut werd na een goede combinatie op het middenveld Remmert Verbrugge de diepte in gestuurd en met een prachtige voorzet vanaf de linkerkant bereikte hij Frank Hiddink, die vanaf 20 meter de bal op zijn borst aan nam en vanaf de zestienmeter lijn ineens op doel schoot. Dit schot, dat overging, was de eerste doelpoging van Vorden in de 2e helft en er zouden er nog vier volgen met echter allen een ander resultaat ….!
Want terwijl WSV net daarvoor nog een gevaarlijk moment kende met een strakke schuiver net voorlangs het doel van Robin Verstege, liet de thuisclub in de laatste 25 minuten van de wedstrijd ff zien hoe je efficiënt met de kansen om dient te gaan. Allereerst was het Gijs van der Veen die in de 65e minuut een vrije trap van Vorden aan de rechterkant prachtig binnen kopte en zodoende de stand op 1-0 zette. Daarna was het Nick Ziggers die in de 70e minuut een heerlijke actie aan de rechterkant afsloot met een prima voorzet met zijn linkerbeen en deze werd bij de 2e paal genadeloos afgerond door uitblinker Remmert Verbrugge. Weer vijf minuten later was het Frank Hiddink, die een steekballetje van Remmert op waarde wist in te schatten en met een ziedend schot in de korte hoek de stand op 3-0 bracht. Met nog een kwartiertje te gaan stond de wedstrijd volledig op de kop en kon WSV gewoon niet geloven dat zij met 3-0 achter stonden in zo’n wedstrijd en was de thuisclub helemaal in jubelstemming door dit zeer effectieve ‘Vordens kwartiertje’. WSV kreeg in de 85e minuut nog een penalty, maar het slotakkoord was wederom voor Vorden. Nadat invaller Musa Dagdelen eerst al een vrije trap vanaf 20 meter kiezelhard op de vuisten van de jeugdige doelman van WSV had geschoten, was het de spits uit Lochem die in de allerlaatste minuut alleen op de doelman af mocht komen. Hij schoot de bal in tweede instantie prachtig hoog in de touwen en aangezien de scheidsrechter direct af floot werd er met de gehele ploeg een klein feestje gevierd bij de cornervlag samen met de ‘vaste supporters’ die zich in deze hoek onder een geel-zwarte overkapping (Klasse Bas) hadden verschanst.
Vorden ziet zichzelf terug op een gedeelde 1e plaats, samen met SDOUC, en het heeft naast de 6 punten maar liefst 9 doelpunten voor en 2 tegen. Vooral de breedte van de eerste groep en de ‘sterkte op de bank’ zorgt er nu alweer voor de tweede keer voor dat het uitvallen van bepaalde spelers (Luuk Smit, Daan Horstman, Dion Besselink en Koen Oosterhuis) niet tot een mindere fase leiden. In tegendeel, want de invallers zorgden voor de 2e keer achter elkaar zelfs voor de doelpuntenproductie (Rik Schröer, Frank Hiddink en Musa Dagdelen). Een fraaie middag, een sportieve wedstrijd, een heerlijke ambiance (ondanks het weer) en een prachtige verenigingsdag ging zodoende naar het einde toe, maar niet nadat er met Mike van Dijk en DJ Ti-Tom nog tot 20.00 uur flink werd door gefeest in de kantine.
verder verslag volgt z.s.m. en klik hier voor een fraaie reportage in de Stentor over deze wedstrijd.