Na een periode met alleen maar trainingen, was het zover om weer veer het “echie” te spelen, Gelijk een taaie tegenstander, die rond dezelfde plaats op de ranglijst bivakkeert. Dat moest gaan gebeuren zonder de steeds geblesseerde Martin en Erwin. Ook Jurjen was niet aanwezig. Meneer was 2 dagen geleden vader van een prachtige dochter, Merel genaamd, geworden en wilde dit heel begrijpelijk nog even vieren met zijn metgezel. Nogmaals van harte kersverse ouders!!
De wil was er wel, maar het duurde eigenlijk te lang voordat we lekker in de wedstrijd zaten. Het veld was erg zwaar, en de tegenstander fysiek sterk, zodat bijna alle duels verloren gingen. Hadden we de bal een keer voorin dan was er geen aansluiting zodat we niet tot een goede aanval kwamen. Dat we tegen een tegentreffer aanliepen was niet raar, want goalie Peter had er daar ook al een aantal van voorkomen door in één tegen één situatie’s elke keer de baas te zijn. Wel was het vreemd dat de strakke corner niet bij de eerste paal werd weg gekopt en zo in het doel belandde. Hierna pakte we het beter op, en gingen ook beter met de toestand van het veld om. Niet rondspelen om maar balbezit te houden, maar direct het probleem bij de tegenstander neer leggen. Hieruit ontstond de gelijkmaker. Een hoge bal van Robin werd door Sven beter ingeschat dan zijn verdediger. Het schot wat volgde was waarschijnlijk een inbal geworden, maar omdat Brammetje goed oplette kon hij de “voorzet”zo binnen tikken. Even later kregen we een strafschop. Nelis slalomde door de 16 meter heen, en toen een verdediger opzichtig zijn been naar achteren stak leidde dit tot een struikelpartij én een terechte pingel. Waar de Dochteren spelers het recht vandaan haalde om deze beslissing te betwijfelen ontging ons volledig. Sven mistte niet, maar het was nog geen rust …. De eerste de beste steekbal leek door Stefan onderschept te gaan worden, maar de glijbaan, die het veld inmiddels geworden was, dacht er anders over. Als een volleerde zeehond probeerde hij de bal nog met zijn hoofd weg te werken, maar dit mislukte jammerlijk. Nu schoof de aanvaller de bal wel langs Peter heen. Toch gingen we met een voorsprong naar de thee. De vrije trap die we nog mochten nemen voor het rustsignaal werd door Niels keurig binnen geschoven. De bespreking in de rust was compleet anders dan gebruikelijk. Er werd vooral gevraagd om maar niet te proberen om te voetballen, simpelweg omdat dit totaal onmogelijk was. André werd naar het front gestuurd om duels aan te gaan, en voor balbezit te zorgen, terwijl we achterin niet meer moeilijk zouden gaan doen. Dit ligt niet in onze natuur, maar soms moet je je aanpassen. Kortom, de tweede helft was net of je naar een ouderwetse veldslag zat te kijken. Er werd erg fysiek gespeeld door beide partijen, zonder dat het gemeen werd. De meeste pijntjes ontstonden door onbedoelde glij partijen. Dat het gelijk werd was niet zo vreemd, maar voor Peter erg zuur dat de goal voor 85 % op de naam van de omstandigheden kwam, en de overige 15 kon hij zichzelf aanrekenen. Op één schot op de lat van de goed ingevallen Frank hadden wij ook geen kans meer gehad, en was Klein Dochteren wel de bovenliggende partij. Kortom tevreden zijn met een punt, en hopen dat we het veld weer een beetje op orde kunnen krijgen….
Vorden 4 – Klein Dochteren 1
