Vorden 1 heeft vanmiddag in Apeldoorn op een druk bezocht Sportpark Kerschoten de halve finale van de nacompetitie 2e-3e klasse afdeling Oost (zo) met 1-2 gewonnen van 3e klasser Robur et Velocitas. De ‘traditionsverein’ (opgericht 1882) werd vanmiddag bestreden middels een tactisch steekspel, waarbij het initiatief volledig aan de ploeg uit Apeldoorn gelaten werd. Terugzakkend op eigen helft, gokten de geel-zwarten volledig op de tegenstoot en ondanks een aantal redelijke kansen in de 1e helft, werd het toch 1-0 in de 44e minuut voor de thuisclub. Direct na rust kwam Vorden op 1-1 door een schot van Koen Oosterhuis (met rechts!) waarbij de keeper van Robur et Velocitas niet geheel vrijuit ging. Daarna was de wedstrijd volledig in evenwicht en terwijl iedereen zich al klaar maakte voor een verlenging werd in de 88e minuut Koen Oosterhuis na een pass van Bram Garritsen in het zestienmeter onderuit gelopen door de keeper, terwijl de doelman niet de bal speelde. De bal verdween op de stip en de ingevallen Sam Abbink bleef uiterst koel en schoot met zijn linkerbeen de bal beheerst in het hoekje. De laatste 8 minuten (7 minuten blessuretijd) kwam Vorden goed door, ondanks flink aandringen van Robur et Velocitas en toen het laatste fluitsignaal klonk was er opluchting en blijdschap bij de ruim 300 aanwezige supporters uit Vorden. In het volgend weekend wordt de finale gespeeld tegen Jonge Kracht uit Huissen. Op welke dag, op welk tijdstip en op welk neutraal veld wordt allemaal voor dinsdag bekend gemaakt door de KNVB.
Robur et Velocitas staat voor Kracht en Snelheid en deze latijnse term werd in 1882 gekozen als ‘lijfspreuk’ voor de roodwitten uit Apeldoorn. Vanmiddag was het echter juist de uitclub die beide kenmerken naar voren liet komen, want op zowel kracht (Bart Stokman, Bas Abbink, Bram Garritsen, Sven Mulder, Kris Koning, Gijs van der Veen) als snelheid (Bram Garritsen, Bas Kortstee, Koen Oosterhuis en Bart Stokman) werd de thuisploeg verslagen. Robur et Velocitas was de ploeg in balbezit en probeerde steeds van daaruit met ‘hoge backs’, diepgaande middenvelders en een dominerende ‘nummer 14’ vanuit de middencirkel een bres te slaan in de verdediging van Vorden. Dat dit niet resulteerde in doelpunten en dus een voorsprong in de 1e helft, kwam dus door de kracht en de snelheid die aanwezig is in de ploeg van Vorden, maar ook wel door het gebrek aan finesse en nauwkeurigheid in de eindpass van Robur et Velocitas. Vorden bleef dus overeind met hun tactiek om telkens helemaal in te zakken en de beide buitenspelers (Sander Visschers en Jurre Heij) veel vaker dan hun lief was als links- en rechtsback te laten opereren. De geel-zwarten bleven maar de looplijnen afsnijden, telkens met de bal meebewegen en mee kantelen met het bal verplaatsen van de tegenstander en normaal gesproken is dit ook nog wel te begrijpen, wanneer je dan in de tegenaanval direct gevaarlijk bent en in de tegenstoot de tegenstander pijn kunt doen. Maar dit was vooral in de 1e helft totaal niet het geval, want het balbezit van Vorden was telkens van zeer korte duur en vaak binnen één of twee passes alweer in bezit van de roodwitten uit Apeldoorn. Toch kreeg Vorden drie goede mogelijkheden om de stand op 0-1 te zetten, al was dit geheel tegen de verhouding in geweest. In de 20e minuut werd een bal ‘hoog weg geschoten’ en deze stuiterende bal kon niet makkelijk onder controle gebracht worden door de centrale verdediger van Robur. Spits Gijs van der Veen speelde hier handig op in en gebruikte zijn lichaam zo goed, dat hij zelfs vanaf 25 meter een lobje kon produceren over de terug lopende keeper van Robur, maar de bal viel precies op het dak van het doel. Nog een hoge stuiterende bal die naar voren werd getrapt kon door de achterhoede met een opjagende Koen Oosterhuis eveneens niet goed worden verwerkt en dit leverde een inworp op. Deze werd ingebracht door Bas Abbink, twee keer weg gekopt, maar kwam uiteindelijk bij Bas Kortstee terecht en hij knikte de bal naar rechts, waar na een stuiter de bal ideaal voor de voeten van Gijs van der Veen viel. Zijn inzet vanaf 10 meter ging over en verdween in de vangnetten. Tenslotte kreeg Vorden de bal nog een 3e keer in de buurt van het doel en dat was na een goede voorzet van Jurre Heij en Koen Oosterhuis de bal op het hoofd net naast kopte, maar dit was het maximale want hij kon hem in zijn positie niet meer richting het doel krijgen. Heel lang leek het daarom toch gewoon op een 0-0 uit te draaien, maar precies in de 45e minuut kwam er toch weer een diepe bal bij de kleine, behendige spits terecht en dit keer was hij de achterhoede van Vorden wel te snel en te slim af. Met een keurig geplaatste bal, net langs de uitkomende Robin Verstege, werd de stand op een verdiende 1-0 gezet en was vooral het tijdstip een mokerslag voor Vorden 1.
Maar juist deze 1-0 tussenstand gaf Vorden in het begin van de 2e helft de spirit om dit zo snel mogelijk weer te corrigeren. Voor het eerst in de wedstrijd kwam vanuit een aanval een speler in het 16-metergebied in balbezit. Koen Oosterhuis kon niet uithalen met zijn favoriete linkerbeen en kapte hem prima naar zijn rechter, en zij lage schot kon niet onder controle gebracht worden door de keeper van Robur et Velocitas. Sterker nog, de naar zijn rechterhoek duikende doelman gaf juist de bal ook nog het verkeerde effect mee en promoveerde zodoende deze inzet van de topscorer van Vorden tot een doelpunt : 1-1. Heel even dachten de vele vordensupporters dat het team iets meer naar voren zou gaan voetballen en meer het initiatief zou nemen, maar dat was maar van korte duur. De geel-zwarten werden toch weer gedwongen om in het gekozen stramien terug te keren en lieten de ploeg rustig opbouwen tot aan de middenlijn. Koen Oosterhuis was als derde middenvelder dan degene die uiteindelijk Gijs hielp met het dekken van de beide centrale verdedigers en aangezien Sander en Jurre helemaal mee zakten met de opkomende backs, was het voor Kris Koning en Bas Kortstee zaak om de drie middenvelders af te stoppen. In de tweede helft had Vorden het voordeel dat hun sterke nummer 14 iets minder aanwezig was en zich veel vaker tot zijn laatste lijn liet inzakken om in balbezit te komen. Hij kwam dus vaak vrij nog voor de middenlijn en was zodoende minder dwingend aanwezig en kon minder vaak gevaar stichten.
Vorden liet dus Robur komen en de thuisploeg kon weinig gevaar stichten vanuit het initiatief dat zij hadden in balbezit. Het gevolg was een patstelling ,een tactisch steekspel oftewel een ‘surplace’ wanneer je een wielrennersterm wilt gebruiken om de geheel in evenwicht zijnde wedstrijd wilt uitdrukken. Vorden wilde niet meer en Robur kon niet meer, maar dan zie je toch altijd dat een detail een dergelijke wedstrijd uiteindelijk beslist. Vorden ging wisselen en bracht eerst Nick Ziggers voor de licht aangeslagen Sander Visschers. Daarna kwamen Niek Spiegelenberg en Sam Abbink voor Jurre Heij en Sven Mulder. De plek van Sven Mulder (linksback) werd echter niet ingenomen door Sam, maar Sam ging op het middenveld spelen waardoor Bas Kortstee een linie naar achteren ging en daarmee Bram Garritsen vanaf centraal achterin door liet schuiven naar de linksback positie op de plek van Sven. En zodoende kwam de van nature rechtsbenige Bram Garritsen, die een geweldig eerste seizoen speelt in Vorden 1 en alweer zijn 23e basisplaats kon noteren (!), aan de linkerkant te spelen en kon ook opschuiven in balbezit. In de 88e minuut werd hij ter hoogte van de middenlijn aangespeeld door Sam en in plaats dat hij de bal naar zijn rechterbeen verplaatste, stoomde hij gewoon op langs de lijn (snelheid) en gaf met links een keurige indraaiende pass, precies in de loop van Koen Oosterhuis. Maar doordat links niet zijn ‘natuurlijke’ been is, raakt hij de bal een beetje aan de onderkant en stuitert hij vlak voor de aanname van Koen net een beetje terug, waardoor de uitstormende keeper zich volledig verkijkt. De botsing die hierdoor ontstaat wordt direct en onverbiddelijk door de uitstekend leidende scheidsrechter tot penalty gepromoveerd. Invaller Sam Abbink hield het hoofd koel en beloonde zijn sterke invalbeurt met een geplaatst schot en de o zo gewenste 1-2 voorsprong. Vorden moest nog 10 minuten, want er waren drinkpauzes geweest, diverse wissels en de grensrechtervlag moest ook nog ff gewisseld worden, dus het was goed dat trainer Klaas Vermeulen de moe gestreden Koen Oosterhuis en Gijs van der Veen wisselde voor de 17-jarige Mauro van der Poel en Luuk Smit. Natuurlijk was het heel spannend en keek ‘heel Vorden telkens naar het scorebord’ om te concluderen dat het toch echt een keer afgelopen moest zijn. Maar eerlijk is eerlijk, de geel-zwarten kwamen niet echt meer in gevaar. De verdediging stond als een huis, in de lucht waren wij niet te verslaan en in Robin Verstege hebben wij een keeper die uitstekend anticipeerde op de doorgeschoten ballen, op de vaak te harde wreeftrappen van achteruit en alle irritante stuiterballen rondom de zestien die bij niet ingrijpen toch tot een mogelijkheid zouden kunnen leiden.
Vorden haalde het einde met een keurige 1-2 overwinning en kan zich nu opmaken voor de finale van de nacompetitie. Na 1998, 2001 en 2012 speelt het dus voor de 4 keer in haar historie een nacompetitie-finale en dit keer is Jonge Kracht uit Huissen de tegenstander. Deze ploeg uit de 3e klas won vandaag met 1-2 van Schalkhaar na verlenging en speelt dus volgende week voor promotie naar de 2e klas. Vorden daarentegen gaat voor prolongatie en zal volgende week het 2e klasserschap voor het 9e (!) jaar veilig willen stellen.
Hieronder viert Koen Oosterhuis, samen met Jurre Heij, Kris Kroning en Gijs van der Veen de 1-1 gelijkmaker met de vordensupporters. Op de onderste foto wordt de 1-2 van Sam Abbink (ergens in het midden ….) gevierd met inmiddels de gehele ploeg en de supporters van Vorden 2, Vorden 3, Vorden 5 en de JO17-1 en JO19-1.
Klik op de naam van Johan Bolink voor de gehele fotoreportage van onze huisfotograaf.
Ga naar Facebook en dan Matchshots voor een fraaie reportage van Mark Zelle.
